Napakatagal ng panahon ng huli akong magsulat. Magisip ng makata. Tumigil at magmasid. Many things have changed many people have come and go. I guess nobody stays.
I think reality's finally eating me whole. I've lost my touch. I forgot to cry.
Mabuti pa ang isa sa aquarium na malapit sa akin at naghihintay lang ng pagkain. Natakot ako dati na paglabas ko sa tunay na mundo kakainin rin ako ng mga nakakatakot na bagay na kinamumuhian ko. Nauubos na rin ang naipon kong intellectual na lakas sa Korea. Nawawala na ang matinding alab ng nasyonalismo sa puso ko. Nakalimutan ko ng mag-isip.
Nagbago na ang mundo ko. Nagbago na naman ang mga tao sa palikid ko. Kailan kaya ako titigil maglakbay? Bakit ako nagiging pasibo?
I think reality's finally eating me whole. I've lost my touch. I forgot to cry.
Mabuti pa ang isa sa aquarium na malapit sa akin at naghihintay lang ng pagkain. Natakot ako dati na paglabas ko sa tunay na mundo kakainin rin ako ng mga nakakatakot na bagay na kinamumuhian ko. Nauubos na rin ang naipon kong intellectual na lakas sa Korea. Nawawala na ang matinding alab ng nasyonalismo sa puso ko. Nakalimutan ko ng mag-isip.
Nagbago na ang mundo ko. Nagbago na naman ang mga tao sa palikid ko. Kailan kaya ako titigil maglakbay? Bakit ako nagiging pasibo?
No comments:
Post a Comment